Powstanie listopadowe

 

Polskie powstanie narodowe przeciw Rosji, które wybuchło w nocy z 29 listopada na 30 listopada 1830roku, a zakończyło się 21 października 1831 roku. Zasięgiem swoim objęło Królestwo Polskie i część prowincji zabranych (Litwę, Żmudź i Wołyń).

W rocznicę wybuchu powstania obchodzony jest Dzień Podchorążego.

Policja na tropie spiskowców

W tym samym czasie tajna policja carska wzmogła w Królestwie Polskim tropienie organizacji spiskowych. W listopadzie 1830 r. wpadła na trop spisku w szkole podchorążych, na czele którego stał Piotr Wysocki. Podchorążowie uznali, że nie można dłużej czekać z wybuchem powstania. Przyspieszony termin wyznaczono na wieczór 29 listopada 1830 r.

Wybuch powstania: Noc Listopadowa

Spiskowcy zaczęli powstanie w pośpiechu i bez przygotowania. Planowali zabójstwo księdza Konstantego w Belwederze, ale plan się nie powiódł. Gdy podchorążowie szli przez Warszawę z okrzykiem „Polacy, do broni!”, nikt się do nich nie przyłączał, a mieszczanie zamykali w swych domach okiennice. Objęcia przywództwa powstania odmawiali spotkani polscy generałowie – sześciu z nich zostało zastrzelonych przez spiskowców, którzy uznali ich za zdrajców. Jednak powstanie nie upadło od razu, gdyż lud warszawski zdobył Arsenał z dużą ilością broni, a na stronę spiskowców przeszły regularne jednostki wojska polskiego.

Podchorążowie bez planu, a przywódcy bez woli walki

Spiskowcy nie mieli planu przejęcia władzy w Królestwie. Nie wysunęli własnego przywódcy. Na czele powstania stanęli więc ludzie niewierzący w powodzenie wojny z Rosją. Pierwszym dyktatorem powstania został generał Józef Chłopicki, a prezesem Rządu Narodowego (w styczniu 1831) książę Adam Czartoryski.

Sejm zabiera carowi polską koronę

Tymczasem ruch powstańczy rozszerzał się w Królestwie i na „ziemiach zabranych” (zwłaszcza na Litwie). Posiłki (w ludziach i uzbrojeniu) szły od Polaków z dwóch pozostałych zaborów. Zebrany w Warszawie w grudniu 1830 r. sejm uchwalił detronizację Mikołaja I (i jego dynastii). Ta decyzja oznaczała nieuchronną wojnę Królestwa Polskiego z Rosją.

Wojna polsko-rosyjska

Rosyjska ofensywa została w lutym 1831 r. powstrzymana na przedpolach Warszawy w krwawej bitwie pod Grochowem. Wiosną 1831 r. wojska polskie przeszły do ofensywy i pobiły Rosjan pod Wawrem, Dębem Wielkiem i Iganiami. Jednak wojska polskie, nieudolnie dowodzone przez wodza naczelnego generała Jana Skrzyneckiego, przegrały bitwę pod Ostrołęką. Armia nie została rozbita, ale po stronie polskiej zabrakło woli walki. Na początku września 1831 r. Warszawa została zdobyta przez wojska rosyjskie. To był koniec powstania.

 

Dlaczego powstanie upadło?

Niewątpliwie ze wszystkich naszych XIX-wiecznych powstań listopadowa insurekcja miała największe szanse powodzenia. Armia Królestwa była liczna, dobrze uzbrojona i wyćwiczona – mogła długo stawiać opór mniej licznemu korpusowi rosyjskiemu. Dlaczego więc powstanie upadło? Zaważyło tu wiele czynników – słabe przygotowanie, brak oczekiwanej pomocy ze strony Francji i Anglii, wroga postawa rządów Prus i Austrii. Zadecydował także charakter przywódców powstania. W krytycznym momencie zabrakło im niezłomnej wiary w zwycięstwo.

 

 

 

 

Spis treści:

Policja na tropie spiskowców... 1

Wybuch powstania: Noc Listopadowa.. 1

Podchorążowie bez planu, a przywódcy bez woli walki 2

Sejm zabiera carowi polską koronę.. 2

Wojna polsko-rosyjska.. 2

Dlaczego powstanie upadło?. 3

To jest moja strona o tematyce matematycznej. Agata Sz.

 

 

Przejście do moich stron o tematyce:

- biologiczna

- geograficzna

- matematyczna

 

Strony moich kolegów i koleżanek z klasy III b:

- Magda N.

- Adrianna K.

- Damian S.